Hilbert Book Model Project/Modules and Modular Systems/nl

<Hilbert Book Model Project/nl

Modules and Modulaire Systemen

Bestaan

Nauwkeurige inspectie van de omgeving onthult dat alle waarneembare objecten zich gedragen als modules of als modulaire systemen.

Er bestaat een hiërarchie van modules, met aan de onderzijde een aantal elementaire modules die samen alle andere modules samenstellen. Modulaire systemen bevinden zich op de top van deze hiërarchie.

Intelligente soorten vertegenwoordigen een bepaalde categorie van modulaire systemen. Aan de onderkant bestaat een categorie van de uiterst kleine voorwerpen die zich aan waarneming onttrekken. Deze objecten zijn schokfronten. Warps zijn één-dimensionale schokfronten. Clampen zijn bolvormig schokfronten. Grote aantallen clampen vormen, gecombineerd in coherente zwermen de elementaire deeltjes. Warps vormen, gecombineerd op gelijke afstand in lange ketens, de fotonen . Geavanceerde meetapparatuur kan de elementaire deeltjes te detecteren. Een menselijk oog kan de fotonen detecteren.

Het Hilbert Boek Model gebruikt de naam "module" voor de waarneembare objecten die door coherent zwermen van clampen gevormd kunnen worden. Op deze wijze classificeert het Hilbert Boek Model geen warps, fotonen, en enkelvoudig voorkomende clampen als modules. Elementaire deeltjes zijn puntvormig en het zijn elementaire modules.

Modulair ontwerp en bouw

Het Hilbert Boek Model imiteert een schepper. Op het moment van de schepping, slaat de schepper opgeslagen dynamische geometrische gegevens van zijn schepselen in een alleen-lezen opslagplaats.

Deze regel maakt van de schepper een modulaire ontwerper en een modulaire bouwer.

Diep duiken in de fundamentele structuur van de fysieke werkelijkheid vraagt ​​om een ​​diepe duik in geavanceerde wiskunde.

Meestal gaat dit samen met formules of met andere beschrijvingen die voor de meeste mensen onbegrijpelijk zijn.

Het mooie van de diepste lagen van de structuur van de fysieke werkelijkheid is dat het fundament van de werkelijkheid vrij eenvoudig moet zijn en kan daarom op een eenvoudige manier en zonder formules beschreven worden.

Bijvoorbeeld, als de waargenomen indicatie de fysieke werkelijkheid kenmerkt, dan kan de meest fundamentele en meest invloedrijke wet van de fysieke werkelijkheid worden geformuleerd in de vorm van een gebod

“Gij zult op modulaire wijze bouwen.”

Deze wet is het directe of bijna directe gevolg van de structuur van de diepste niveaus van de fysieke werkelijkheid. Dat fundament beperkt de soorten relaties die in de fysieke werkelijkheid een rol kunnen spelen.

De structuur van het fundament kan nog geen cijfers bevatten. Daarom kan deze structuur nog geen begrippen zoals locatie en tijd bevatten.

Het Hilbert Boek Model drukt met opzet de bovengenoemde wet uit in de vorm van een gebod. Het is niet mogelijk om deze regel uit te drukken in de vorm van een formule, zoals K = m a of E = m c^2

Op het laagste niveau, bestaan getallen die als variabelen in formules kunnen dienen nog niet. De impact van het gebod is veel groter dan de invloed van deze beroemde formules.

Modulaire constructie gaat zeer zuinig met zijn middelen om en de wet omvat dus een belangrijke les

"VERSPEEL GEEN HULPBRONNEN!"

Modulair ontwerp

Het begrijpen dat bovenstaande verklaringen inderdaad betrekking hebben op het diepste fundament van de natuurkunde vereist diep wiskundig inzicht. Als alternatief, vraagt deze aanpak van degenen die dit (nog) niet kunnen begrijpen hun geloof in deze methodiek. Aan de andere kant, leidt intuïtie al snel tot vertrouwen en tot acceptatie dat de bovenstaande belangrijke regels ons bestaan regeren! Modulair ontwerp heeft de bedoeling de relationele structuur van het doelsysteem zo eenvoudig mogelijk te houden. Dat vergemakkelijkt de samenstelling van modulaire systemen. Dit neemt niet weg dat modulair ontwerp een ingewikkeld concept is.

Succesvolle modulaire constructie omvat de standaardisering van moduletypes, en het gaat om de inkapseling van modules zodanig dat de werkwijze onderlinge verhoudingen verbergt voor de buitenwereld.

Systemen worden gecompliceerd wanneer ​​in dit stelsel veel relaties en vele soorten relaties bestaan. Met deze relaties moet de werkwijze rekening houden wanneer het systeem geanalyseerd, geconfigureerd, bediend of gewijzigd wordt. De vermindering van de relationele complexiteit speelt een belangrijke rol tijdens de systeemconfiguratie.

De mogelijkheid om modulaire systemen te configureren is sterk afhankelijk van het vermogen om modules te koppelen en van de mogelijkheid om deze modules in concordantie te laten samenwerken.

De modulaire ontwerpmethode wordt zeer krachtig wanneer het mogelijk is om modules te configureren uit lagere modules.

Standaardisatie maakt modules herbruikbaar en levert de mogelijkheid om typegemeenschappen te genereren. Het succes van een typegemeenschap kan afhangen van andere typegemeenschappen.

Modulariteit in het basismodel

Het basismodel bestaat uit de combinatie van een separabele Hilbertruimte en unieke niet-separabele compagnon, welke de separabele Hilbertruimte inbedt.

Dit basismodel bevat nog geen modules. Stochastische mechanismen die vanaf de buitenzijde toegang krijgen tot het basismodel verzorgen de insertie van modules.

Separabele Hilbertruimte

Een complete set van atomen van het orthomodulaire tralie komt overeen met een orthogonale basis van de separabele Hilbertruimte die de realisatie van het orthomodulaire tralie vormt.

De rationele waarden van een getallensysteem kunnen elk van de leden van een orthonormale basis van een oneindig dimensionale separabele Hilbertruimte een identiteitslabel geven.

Indien de Hilbertruimte een versie van het quaternionische getallensysteem gebruikt om de waarden van de inwendige producten van paren Hilbert vectoren weer te geven dan kunnen de rationele waarden van deze versie gekozen worden om de leden van een volledige orthonormale basis van de separabele Hilbertruimte van een identiteit te voorzien.

Een specifieke operator kan de basisvectoren benutten als eigenvectoren en de identiteitslabels als eigenwaarden benutten. De eigenruimte van deze operator wordt de achtergrondparameterruimte van de Hilbertruimte. Een geschikt Cartesiaans coördinatensysteem ordent deze parameterruimte.

De reële delen van de eigenwaarden definiëren een deelruimte die de Hilbertruimte als een functie van de waarde van het reële deel aftast. Deze waarde speelt de rol van de progressie van de scan.

Elementaire modules

Een belangrijke categorie van modules zijn de elementaire modules. Dit zijn modules, die zelf niet uit andere modules opgebouwd zijn.

Mechanismen genereren en construeren de elementaire modules. Ieder elementaire module type beschikt over een privaat generatie mechanisme.

In feite, maakt het mechanisme het object modulair. Zonder dit mechanisme vertegenwoordigt het object een willekeurig element van het orthomodulaire tralie. Het is dan niet meer dan een willekeurige Hilbert vector.

Elementaire modules zijn atomen van het orthomodulair tralie, welke een particulier mechanisme bezitten dat de dynamische geometrische gegevens van het elementaire module levert. Deze elementen vormen een subtralie waarvan alle elementen modules zijn.

Op elk progressietijdstip vormt een complete set van atomen van het subtralie de elementaire modules die samen een orthonormale basis van een deelruimte van de separabele Hilbertruimte vormen.

Dat progressietijdstip vormt een tijdstempel, en samen met een unieke ruimtelijke plaats, vertegenwoordigt deze combinatie op dat moment de eigenschappenset van een bepaald elementair module.

Op elk moment, bevat een quaternion de eigenschappenset van een elementair module. Dat quaternion is een eigenwaarde van de particuliere operator waarvan de bijbehorende eigenvector de basisvector is die de straal, welke het elementair module op dat tijdstip voorstelt opspant.

In de scannende deelruimte, vertegenwoordigt een kleinere subset van de Hilbert vectoren alle elementaire modules die op dat progressietijdstip bestaan. De leden van deze subgroep zijn onderling orthogonaal, en elk lid vormt een straal.

Na enige tijd, vormen de huplandingsplaatsen van een elementaire module een huppelpad en een coherente locatiezwerm. Deze periode bepaalt de regeneratiecyclus van het elementair module.

Iedere elementair module bevindt zich op een eigen drijvend platform, dat een eigen parameterruimte draagt.

Het platform, het huppelpad en de locatiezwerm kenmerken het elementair module en definiëren de diversiteit van de elementaire modules.

Alle modules en al modulaire systemen die dezelfde tijdstempel dragen, bewegen mee met de scannende deelruimte.

Bij het gekozen tijdstip, configureren de elementaire modules alle andere modules en alle modulaire systemen die dezelfde tijdstempel bezitten. Samen vormen de modules een deelruimte van de scannende deelruimte.

Modulaire systemen en modulaire subsystemen zijn conglomeraten van gebonden modules. Vaak zijn de modules gekoppeld via interfaces die gebruikt worden door de onderlinge relaties om de gegevenspaden te kanaliseren.

Op alle niveaus, zorgen de mechanismen die de locaties van de modules produceren voor samenhang en een deel van de binding.

Modulaire subsystemen kunnen als modules fungeren en vaak kunnen ze ook als onafhankelijke modulaire systemen werken.

Het verbergen van onderlinge verhoudingen in een module vereenvoudigt de configuratie van modulaire (deel) systemen.

Als een monoliet bestaat uit N-objecten, dan is moet ontwerper en de constructeur in principe N( N - 1 ) relaties oplossen. Ook kunnen deze relaties ​​in verschillende types voorkomen.

Modulair ontwerp en constructie verbergen interne relaties binnen modules, zodat de capsule ze voor de buitenwereld verbergt. Bovendien combineert het modulaire ontwerp externe betrekkingen in interfaces. Dit feit vereenvoudigt systeemconfiguratie. Modulaire opbouw is afhankelijk van de beschikbaarheid van middelen, zoals type gemeenschappen van geschikte bouwstenen.

In gecompliceerde systemen kan modulair systeemgeneratie verscheidene ordes van grootte efficiënter zijn dan de creatie van gelijkwaardige monolieten.

Door dit hoge rendement krijgt de stochastisch modulesysteemgeneratie een winnende kans tegenover monolithische systeembouw.

Het genereren van modules en de configuratie van de modulaire (deel)systemen kan gebeuren in een stochastische of op een intelligente manier.

Stochastische (sub)systeemgeneratie neemt meer middelen en vereist meer pogingen dan intelligente (sub)systeemgeneratie.

Een onervaren modulaire ontwerper moet eerst leren om te onderscheiden welke relaties relevant zijn en welke relaties te verwaarlozen zijn.

Vooraf ontworpen interfaces die verzorg-relaties combineren met vraag-relaties kunnen veel middelen besparen.

Als alle afzonderlijke objecten modules of modulaire systemen zijn, dan moet intelligent (sub)systeemgeneratie wachten op de komst van intelligente modulaire systemen.

Intelligente soorten kunnen zorgen voor het succes van hun eigen soort. Dit geldt onder meer voor de aandacht voor het welzijn van de soorten waarvan het type afhankelijk is.

Dus, voor intelligente modulaire systemen, geeft modularisering de volgende les

“ZORG VOOR DE TYPES WAARVAN U AFHANKELIJK BENT.”

In de fysieke werkelijkheid, genereren mechanismen die stochastische processen toepassen, de elementaire modules.

Meestal geschiedt systeemconfiguratie in een trial and error mode.

Alleen als intelligente soort aanwezig zijn die systeemconfiguratie kunnen besturen zijn zal intelligent ontwerp af en toe de systeemconfiguratie en het bindingsproces beheren.

Dus in de eerste fase, zal stochastische evolutie de modulaire systeemconfiguratie vertegenwoordigen.

Vanwege de beperkte snelheid van informatieoverdracht zal intelligent ontwerp slechts op afgelegen plaatsen optreden.

Op die plaatsen, moeten intelligente species aanwezig zijn.

Samenhang en binding

De locaties die elementaire modules innemen vormen coherente zwermen.

De oorzaak hiervan is dat het mechanisme dat deze locaties verschaft een stochastisch proces benut dat een karakteristieke functie bezit.

Deze functie is gelijk aan de Fourier-getransformeerde van de locatiedichtheidsverdeling van de zwerm.

De karakteristieke functie fungeert als een verplaatsingsgenerator.

Dus in eerste benadering beweegt de zwerm als één eenheid.

De elementaire modules configureren hogere modules.

Deze hogere modules bezetten locaties die gecombineerde zwermen vormen.

Gecoördineerde stochastische processen genereren deze gecombineerde zwermen.

Deze processen voegen samen tot een totaal stochastisch proces dat opnieuw een karakteristieke functie bezit die de Fourier-getransformeerde is van de gecombineerde locatiedichtheidsverdeling van de verbonden zwermen.

Deze algemene karakteristieke functie is gelijk aan de superpositie van de karakteristieke functies van de stochastische processen van de deelnemende elementaire modules.

De superpositiecoëfficiënten bepalen de inwendige beweging van de componenten.

Deze karakteristieke functie fungeert wederom als een verplaatsingsgenerator en de volledige module beweegt daardoor in eerste benadering als één eenheid.

De binding via spectrale koppeling optreedt werkt aantrekkend.

Echter, via het Pauli uitsluitingsprincipe, kan de procedure ook op blokkerende wijze fungeren. De verklaring van het Pauli uitsluitingsprincipe is dus in de spectrale koppeling te vinden.

De binding via spectrale koppeling niet het enige type binding.

Elementaire modules leven op platforms die parameterruimten dragen. Deze parameterruimtes dienen om de locaties van de elementen en de locatiedichtheidsverdeling van de huplandingslocatie zwerm van de elementaire modules te definiëren.

De ordening van de parameterruimte definieert het symmetrieboeket van het platform, en op zijn beurt bepaalt dit symmetrieboeket de symmetrie-gerelateerde lading van het platform.

Deze lading lokaliseert in het geometrische midden van het platform.

Deze lading is de bron van de bijdrage van het platform aan het symmetrie-gerelateerde veld.

Het symmetrie-gerelateerde veld en de symmetrie-gerelateerde lading interageren. Deze interactie vertegenwoordigt een andere vorm van binding dan de spectrale binding.

De symmetrie-gerelateerde interactie kan aantrekken of afstoten.

Via het platform, interageren de zwerm en symmetrie-gerelateerde lading.

De symmetrie-gerelateerde lading lokaliseert in het geometrische midden van het platform, waar ook het geometrische midden van de zwerm lokaliseert.

Voorts vertegenwoordigen clampen die het inbeddende continuüm vervormen de reacties van het veld op de inbedding van de huplandingen.

Deze vervorming vertegenwoordigt ook een aantrekkend bindend effect.

Fermionen

Fermionen zijn modules die halftallige spin bezitten. Het platform van elementaire fermions past cartesiaanse ordening toe en daarna volgt polaire ordening waarbij de polaire hoek een belangrijke rol speelt. Deze kan over π radialen naar boven of naar beneden lopen. Alle fermionen gehoorzamen aan het Pauli principe, dat de binding verbiedt van fermionen die alle eigenschappen met gelijke waarde delen.

Bosonen

Het Hilbert Boek Model ziet fotonen als ketens van op gelijke afstand verdeelde warps, en het HBM erkent geen losse warps en clampen als modules.

Clampen lijken de rol te spelen die het Standaard Model voor het Higgs-boson reserveert.

Dus alleen mesonen en andere conglomeraten die integer spin waarden tonen, lijken de rol van bosonen te spelen.

Modulaire subsystemen in de vorm van atomen

Modulaire systemen die atomen vertegenwoordigen zijn conglomeraten van elementaire modules. De reikwijdte van het Pauli-principe is een modulair systeem in de vorm van een atoom.

Hier postuleren we dat vrije atomaire modulaire systemen ​​uit elementaire modules bestaan die fermionen zijn.

De stochastische mechanismen die de locaties van de samenstellende elementaire modules bepalen werken samen in een totaal stochastisch proces.

Een overdekkende karakteristieke functie kenmerkt dat proces.

Deze karakteristieke functie is de superpositie van een aantal karakteristieke functies die elk de karakteristieke functie van een component van het elementair module vormt.

Onderdelen die afgezien van een stel clampen gelijk zijn moeten verschillen volgens het patroon van de oplossingen van de Helmholtz-vergelijking.

Dit patroon komt overeen met de energieniveaus van fotonen die een atomair modulair systeem kan uitzenden of absorberen.

In atomaire modulaire systemen superponeren de elektrische ladingen en de kleurladingen op het geometrische middelpunt van het gemeenschappelijke platform.

Evolutie

Het voortgaande stochastische ontwerpen en bouwen van modules leidt tot steeds ingewikkelder modules die meer functionaliteit vertonen. De functionaliteit helpt hen en hun soort om beter te overleven en bestand te zijn tegen aanvallen van de concurrentie of de omgeving.

Tot slot, evolutie resulteerde in de generatie van intelligente soorten. Hierdoor konden deze soorten actief deelnemen aan het ontwerpen en bouwen van modules.

Intelligent ontwerp en bouw

De fysieke werkelijkheid biedt enorm veel middelen in de vorm van beschikbare tijd en het aantal bouwdelen. Zo kan zelfs het stochastisch ontwerp zoals de natuur dat toepast een hoog niveau van complexiteit bereiken.

In het begin zal het model een stochastisch ontwerp als zijn generatiestrategie toe te passen. Deze aanpak zal veranderen wanneer het model een niveau bereikt waarbij intelligente soorten verschijnen.

Vanaf dat moment zal de efficiëntie van de modulaire opbouwstrategie op sommige locaties aanzienlijk toenemen. Intelligent ontwerp en bouw zal veel minder ontwerp- en productietijd en andere benodigde middelen gebruiken.

Op die locaties is deze wijziging duidelijk van invloed op de evolutie van het model. Als gevolg van de beperkte snelheid van de informatieverspreiding, zullen deze effecten alleen op afgelegen plaatsen verschijnen.

Zoals eerder aangegeven de selectie van de modulaire opbouw van de maker bevat belangrijke lessen voor intelligente ontwerpers.

	LESSEN
	"GIJ ZULT OP MODULAIRE WIJZE BOUWEN"
	"VERSPIL UW BRONNEN NIET"
	"CREËER TYPE GEMEENSCHAPPEN"
	"ZORG VOOR UW EIGEN TYPEGEMEENSCHAP"
	"ZORG VOOR DE TYPEGEMEENSCHAPPEN WAARVAN U AFHANKELIJK BENT"
	"VERZEKER HET WELZIJN VAN UW LEEFOMGEVING"

Waar Darwin de survival of the fittest voorspelde, voorspellen modulair ontwerp en bouw de overleving van de meest succesvolle soortgemeenschap.

De actualiteit toont aan dat het verzorgen van uw leefomgeving de zorg van hoe het klimaat in de wereld evolueert inhoudt.

Zoals het moet

De hardware-industrie laat zien hoe producten met succes kunnen worden geconfigureerd uit modules.

Vooral de elektronica-industrie heeft manieren om zeer ingewikkelde systemen en subsystemen te bouwen ontwikkeld die componenten toepassen, waarvan de levering wordt ondersteund door een levendige componentenmarkt.

Deze organisatie voorziet in een grote bron en een grote diversiteit aan onderdelen die concurreren op prijs/kwaliteit verhouding. Interface standaardisatie waarborgt het vermogen tot koppeling van het aanbod.

Vooral de eenvoudige configuratie van deze componenten in systemen genereert vele nuttige producten met grote functionaliteit.

De halfgeleiderindustrie optimaliseert deze ideeën door samenvoeging van de componenten in geïntegreerde schakelingen..

Zoals het niet moet

De software-industrie heeft nooit een juiste manier gevonden om modularisering toe te passen. In plaats daarvan geldt objectoriëntatie. Echter, objectoriëntatie verbergt de verhoudingen niet binnen capsules. In plaats daarvan creëert erg ingewikkelde extra relaties die het overervingsmechanisme ondersteunen..